Nawożenie mikroelementami należy podchodzić racjonalnie i z rozwagą. Dokarmianie dolistnie rzepaku składa się z wielu czynników, które Państwu zaprezentuję.

Nawożenie mikroelementami

Podstawowym elementem jest wiedza, na temat ilości pobieranych poszczególnych mikroelementów przez rzepak wraz ze słomą (1;2,5) przy plonie 1 t. Pierwiastkiem pobieranym w największym stopniu jest mangan w ilości 170 g, następnie żelazo 200 g, cynk 90, bor 75, miedź 20, molibden 2 g wartości wyrażone w gramach. Te wartości są pobierane, aż do uzyskania dojrzałości technologicznej. Dlatego też, należy stosować mikropierwiastki zarówno jesienią, jak i wiosną. Jesienią od fazy 6 do 10 liści. Poprawnie należy wykonać kilka zabiegów dokarmiania, a nie jeden mocny o dużym stężeniu. Rozłożenie dokarmiania pozwoli na lepszą przyswajalność oraz efekty plonotwórcze. Dostarczenie mikroelementów w postaci oprysku jest około 10-krotnie wyższe, niż z gleby.
Większość mikroelementów jest przyswajalnych przy odczynie lekko kwaśnym 5,6-7 wyjątkiem jest molibden, który jest dostępny przy odczynie zasadowym. Starajmy się przy wyborze stanowiska pod rzepak, brać pod uwagę odczyn (pH) gleby.

Mangan i cynk

Mangan bierze udział w procesie fotosyntezy i oddychania, reguluje także przemiany związków azotowych podobnie jak molibden. Poprawia syntezę witaminy C i E. Uczestniczy w syntezie chlorofilu, aktywuje liczne enzymy, produkuje aminokwasy. Szczególną uwagę na ten pierwiastek należy zwrócić na glebach o odczynie pH powyżej 6,8 wtedy przechodzi w formę niedostępną dla roślin. Niedobór można zaobserwować na młodych liściach pojawiają się ciemnobrązowe kropki martwicy.
Cynk jest niezbędny w wielu reakcjach enzymatycznych, które odpowiadają za tworzenie hormonów wzrostu oraz bierze udział w syntezie chlorofilu, węglowodanów i białek. Pobieranie cynku zakłóca nadmiar fosforu w glebie. Niedobory można zaobserwować poprzez skarłowacenie.

Bor

Bor jest jednym z najtańszych mikroelementów, odpowiedzialny za rozwój i wykształcanie generatywnych części rośliny i systemu korzeniowego, jego niedobór może ograniczać rozwój części podziemnych jesienią. Późną jesienią, jak i wczesną wiosną możemy zaobserwować pustą przestrzeń w miękiszu korzenia. W późniejszym etapie na brzegach najstarszych liści pojawiają się fioletowo – czerwonawe przebarwienia, liście zwinięte sterczące do góry. Pierwiastek ten odgrywa ważną rolę w metabolizmie i transporcie węglowodanów. Bierze udział w biosyntezie białka i jest niezbędnym czynnikiem warunkującym odporność mechaniczną ścian komórkowych. Oddziałuje na wzrost rośliny, możemy to zaobserwować przy intensywnym wzroście rzepaku wiosną poprzez pęknięcia na pędzie głównym. W okresie kwitnienia niedobór boru może spowodować słabsze pylenie i jego zdolność do zapładniania, oraz zawiązanie łuszczyn.

Mikroelement ten jest mało ruchliwy w roślinie, dlatego należy go stosować zarówno jesienią, jak i wiosną. Należy pamiętać, że przy niskiej temperaturze jest gorzej przyswajalny. Na rynku bor dostępny jest w proszku o zawartości 210 gram/1kg, jak i w postaci płynnej 150g/l oraz 160g/l. Pierwiastek ten stosujmy w czystej postaci, w mieszaninach zbiornikowych. Mamy duże zapotrzebowanie na ten element a w odżywkach kompleksowych są znikome ilości tego pierwiastka. Jesienią należy zastosować 75 gram na ha, przy widocznych niedoborach zwiększyć do 150 gram. Zdjęcie powyżej przedstawia pustą przestrzeń w miękiszu korzenia.

Miedź i molibden

Miedź jest składnikiem budulcowym enzymu oksydoredukcyjnego, który reguluje tkankowe oddychanie rośliny. Oddziałuje także na rozwój tkanki mechanicznej, przy niedoborze rzepak wykazuje większą podatność na wyleganie. Katalizuje syntezę hormonów wzrostu (auksyn). Oczywiste jest, że pierwiastek ten uodparnia roślinę na choroby.
Molibden jest najdroższym mikropierwiastkiem w odżywianiu rzepaku. Jest składnikiem budulcowym enzymu roślinnego reduktazy azotanowej, ma za zadanie przekształcić azotany w amoniak. Przy braku Mo ilość azotanów w roślinie wzrasta, i część nadziemna jest bardziej uwodniona i jest bardziej podatna na działanie niskich temperatur. Jego niedobór najszybciej można zaobserwować na glebach kwaśnych, pierwiastek ten wtedy nie jest dostępny dla roślin. Jego niedobór można zaobserwować, gdy nerwy blaszki liściowej jaśnieją, a nawet bieleją. Na przeazotowanych plantacjach jesienią należy zastosować około 5 g Mo na ha.

Jak stosować?

Dobrą przyswajalność zapewnią mikroelementy w formie schelatowanej. Bor i molibden nie jest schelatowany. Mikroelementy w formie tlenków są 3-5 krotnie mniej przyswajalne dla roślin niż chelat. Najsłabiej przyswajane są tlenki, sole nieorganiczne, kwasy organiczne. Warunki atmosferyczne w momencie aplikacji powinny być pochmurne temperatura około 18 stopni Celsjusza. Mikroelementy z naniesionej cieczy roboczej wnikają do tkanek oraz komórek przez ektodesmy (drobne pory więcej ich jest na spodniej stronie liścia, ciecz wtedy wolniej wysycha i jest lepiej wchłaniana). Nocna rosa zwilża rośliny, co sprzyja dobremu wchłanianiu składników pokarmowych i zwiększa wydajność. Do wykonania zabiegów nawozami jest zalecana średnia lub duża kropla najlepiej eżektorami dwustrumieniowymi.

Podsumowując

Podsumowując należy zastosować bor w ilości 75 gram, teraz już przy gdy obserwujemy niedobory możemy zastosować go dwa razy. Dodatkowo mangan 50 g w postaci schelatowanej oraz molibden 2 g na 1 ha. Zabieg można połączyć z poprawkową regulacją pokroju oraz przeciwko Phoma, oczywiście należy wziąć pod uwagę kondycję roślin, aby im gorzej nie zaszkodzić. Pamiętajmy dla grupy triazoli optymalna temperatura wynosi powyżej 10 stopni Celsjusza. Do mieszaniny zbiornikowej możemy dołączyć preparat z grupy pyretroidów lub pochodnych neonikotynoidów, gdyż nie potrzebują wyższej temperatury jak substancje z grupy fosfoorganicznych. Pamiętajmy przy tworzeniu mieszaniny zbiornikowej o odpowiedniej kolejności.

Autor: Mateusz Maciejewski