Co znajdziesz w artykule?
Ursus C-4011 to pierwszy ciągnik średniej mocy produkowany w Polsce w oparciu o licencję Zetora 4011. Produkcja rozpoczęła się w 1965 roku i trwała do 1970. Model ten był kamieniem milowym w rozwoju krajowej mechanizacji rolnictwa – stanowił bazę dla późniejszych konstrukcji, które na wiele lat zdominowały polskie gospodarstwa. Następca (Po zakończeniu produkcji C-4011 jego następcą został Ursus C-355, a dopiero później zmodernizowany C-360), Ursus C-360, wszedł do produkcji seryjnej w 1976 roku i był wytwarzany aż do 1994. Choć wizualnie przypominał poprzedników, w rzeczywistości przeszedł szereg modernizacji konstrukcyjnych, które poprawiły trwałość, moc oraz komfort obsługi.
Silnik i parametry robocze obu ciągników
W Ursusie C-4011 zastosowano czterocylindrowy silnik wysokoprężny typu S-4001 o pojemności 3120 cm³, rozwijający moc 42 KM przy 2000 obr./min i moment obrotowy około 180 Nm. Silnik ten był prosty, trwały i łatwy w obsłudze, choć wymagał regularnego serwisowania i precyzyjnego ustawienia pompy wtryskowej.
Nowszy Ursus C-360 otrzymał jednostkę S-4003 – konstrukcyjnie zbliżoną, ale o zwiększonej mocy 52 KM przy 2200 obr./min i momencie obrotowym ok. 188 Nm. Zastosowano w niej inne tłoki, poprawiony układ smarowania oraz lepsze chłodzenie. Wersja C-360-3P (produkowana od 1981 roku) korzystała z silnika Perkins AD3.152 o mocy 47 KM i trzech cylindrach, który oferował wyraźnie niższe spalanie i cichszą pracę.
Skrzynia biegów i napęd
Ursus C-4011 był wyposażony w dziesięciobiegową skrzynię przekładniową (10 biegów do przodu i 2 wsteczne), pochodzącą z Zetora 4011. Była to konstrukcja niesynchronizowana, wymagająca wprawy w zmianie biegów. Z kolei Ursus C-360 otrzymał skrzynię o dziesięciu przełożeniach do przodu i dwóch do tyłu, również niesynchronizowaną, ale bardziej trwałą i łatwiejszą w serwisie.
Oba modele miały napęd na tylną oś z możliwością blokady mechanizmu różnicowego. Napęd przedni nie był dostępny w wersjach fabrycznych, ale pojawiał się w późniejszych adaptacjach (np. w C-360 4×4 przerabianych przez użytkowników).
Hydraulika i układ podnośnika
W modelu C-4011 zastosowano układ hydrauliczny z pompą o wydajności ok. 20 l/min i maksymalnym ciśnieniu roboczym 12 MPa. Udźwig tylnego podnośnika wynosił około 1,2 tony. W C-360 zastosowano pompę o podobnej wydajności, lecz o poprawionej trwałości i lepszym chłodzeniu oleju. Udźwig tylnego podnośnika wzrósł do około 1,5 tony. Dzięki temu ciągnik mógł współpracować z cięższymi maszynami uprawowymi, jak pług trzyskibowy czy agregat uprawowy.
Wyposażenie i komfort pracy
W C-4011 kabina była opcjonalna i w większości przypadków ciągnik pracował bez osłon. Operator miał do dyspozycji proste siedzenie sprężynowe i podstawowe wskaźniki. W C-360 producent wprowadził większą liczbę wersji wyposażenia – dostępne były kabiny metalowe, siedzenia amortyzowane, oświetlenie robocze i lepsze wyciszenie. Modernizacja obejmowała także wygodniejszą dźwignię zmiany biegów, nowy układ pedałów i przeprojektowaną deskę rozdzielczą.
Zastosowanie w gospodarstwie
Ursus C-4011 był idealny dla mniejszych gospodarstw, sprawdzając się w orce, siewie, transporcie i pracach pomocniczych. Jego prostota i niewielka masa pozwalały na eksploatację nawet na glebach lekkich. Ursus C-360 dzięki wyższej mocy i zwiększonemu udźwigowi mógł współpracować z cięższym sprzętem, co czyniło go ciągnikiem uniwersalnym. Używano go także w sektorze komunalnym i leśnictwie. Model ten zyskał opinię wyjątkowo trwałego i ekonomicznego – w wielu gospodarstwach pracuje do dziś.
Eksploatacja i serwis
Oba modele charakteryzowały się prostą budową i łatwością napraw. C-4011 wymagał częstszej regulacji zaworów i kontroli układu wtryskowego, natomiast C-360 miał bardziej niezawodny silnik i mocniejsze podzespoły układu przeniesienia napędu. Wymiana części w C-360 jest do dziś bezproblemowa, ponieważ podzespoły te są wciąż produkowane w Polsce i w Czechach.
Znaczenie w historii polskiej motoryzacji rolniczej
Ursus C-4011 stanowił fundament nowoczesnych ciągników krajowych, a jego konstrukcja była punktem wyjścia dla rozwoju całej serii modeli C-355, C-355M i C-360. Ursus C-360 z kolei stał się ikoną polskiej wsi – trwały, prosty i niezawodny, przez lata był symbolem samowystarczalności rolnictwa indywidualnego.
Dla wielu użytkowników różnica między nimi to nie tylko parametry, lecz także epoka – C-4011 to okres wczesnej mechanizacji, a C-360 to już dojrzała, powszechna technika rolnicza.
Najwięcej o polskim przemyśle i rozwoju mowi fakt, że startują z tego samego poziomu co Czesi (w końcu kupiliśmy od nich licencje na zetora 4011) my zrobiliśmy de facto lifting, a cześć rozwinęli to do 7211, ktory od c 360 dzieli przepaść, szczególnie pod kątem ergonomii i wygody użytkownika…
Nie do 7211, lecz do co najmniej 7340, a tak naprawdę Proximy długo bazowały na taj konstrukcji.
Wina rządzących, był C-362, czy seria U, ale jakoś kazali klepać to samo…
Zapomniano dodać że na bazie 360 powstał również 362
A somsiad mo MTZ i ciagle hruenie