Co znajdziesz w artykule?
Jedynie 1 milion 987 tysięcy ton cukru i wyjątkowo niska polaryzacja buraka (zawartość cukru), która wyniosła 15,53%, a także trudna sytuacja na rynku krajowym oraz europejskim – to główne wnioski z podsumowania kampanii cukrowniczej 2020/2021, którego dokonał Związek Producentów Cukru w Polsce.
Prawie 2 miliony ton cukru
Kampania cukrownicza sezonu 2020/2021 rozpoczęła się 31 sierpnia 2020 roku i zakończyła 21 stycznia 2021 roku. Średni czas trwania kampanii u wszystkich czterech producentów wyniósł prawie 118 dni, co jest wynikiem większym od zeszłorocznego o 9 dni. Podczas kampanii wyprodukowano 1 milion 987 tysięcy ton cukru, To rezultat nieco tylko gorszy od tego z poprzedniej kampanii, podczas której wyprodukowano 2 miliony 065 tysięcy ton buraka.
Zwiększa się powierzchnia upraw
W kampanii uczestniczyło 29 306 rolników. Producenci cukru zakupili od nich 14 milionów 945 tysięcy ton buraków – to więcej niż w zeszłym roku, kiedy wartość ta wynosiła 13 milionów 834 tysięcy ton. Jak oceniają branżowcy, polscy rolnicy nadal nie tracą zainteresowania uprawą buraka cukrowego. Mało tego, od dłuższego czasu obserwuje się tendencję do zwiększania średniej powierzchni upraw buraka cukrowego, która w tym roku wyniosła 8,57 ha, podczas gdy rok temu wynosiła 8,44 ha, a dwa lata temu 7,75 ha. Natomiast plony w omawianej kampanii wyniosły średnio 59,46 ton z hektara.
Niska zawartość cukru
Niestety tegoroczna produkcja odznaczyła się wyjątkowo niską polaryzacją (zawartością cukru), wynoszącą 15,53%. Podczas gdy średnia z dziesięciu ostatnich lat wynosi 17,25%.
Jak oceniają branżowcy krajowe zapotrzebowanie na cukier utrzymuje się na stałym poziomie około 1,7 milionów ton. Producenci dysponując nadwyżką cukru są ważnym eksporterem cukru na rynki zachodnie, w tym do Rumunii, Niemiec czy Włoch. Eksportuje się średnio 250 tysięcy ton cukru rocznie.
„Podsumowując ostatni rok możemy śmiało stwierdzić, że upłynął on pod znakiem wyjątkowo niskiej polaryzacji, czyli zawartości cukru w burakach cukrowych. Sytuacja ta miała miejsce praktycznie na terenie całego kraju. Finalna produkcja cukru jest prawie tak wysoka jak rok temu, ale to zasługa około jednego miliona dodatkowych buraków cukrowych, które zostały zakontraktowane przez koncerny cukrowe.” – mówi Michał Gawryszczak ze Związku Producentów Cukru w Polsce.
Złe warunki i skośnik buraczak
W 2020 roku udało się rozpocząć prace polowe dość wcześnie, bo już w marcu. Jednakże brak opadów powodował, że nasiona leżały na przesuszonej glebie, a silne wiatry wywiewały je z pól i niszczyły młode, wschodzące rośliny na plantacjach. W kwietniu było ciepło i nadal sucho. Maj dostarczył opadów, ale były one dość zróżnicowane w rejonach. Często więc uprawy narażone były na różnego rodzaju zgnilizny korzeni. Ponadto, wysokie temperatury i nadmierne uwilgotnienie w czerwcu spowodowały wyższe nasilenie chorób liści i korzeni. W przypadku chorób, najwcześniej i najsilniej wystąpiło porażenie chwościkiem burakowym, które z czasem objęło większość upraw buraka cukrowego w kraju. Natomiast w drugiej połowie czerwca rozpoczęły się naloty skośnika buraczaka. Obfite deszcze spowodowały jednak, że nie wyrządził on większych strat w uprawie buraka. W okresie letnim, we wszystkich rejonach uprawy buraka cukrowego szkody wyrządzały także mszyce, błyszczki, rolnice i piętnówki. A z uwagi na ciepłą jesień efekty ich żerowania widoczne były również w październiku. Ponadto, na wielu plantacjach zdiagnozowano bakteryjną plamistość liści. Natomiast na podtopionych polach występowały problemy ze zbiorami bo nie zawsze można było wjechać tam ciężkim sprzętem.
Ostatecznie, uwzględniając wyniki kampanii 20/21 w Polsce i w pozostałych krajach Unii Europejskiej, można założyć, że sytuacja na unijnym rynku cukru jest trudna. Europa wyprodukuje w tym sezonie prawdopodobnie 16% cukru mniej niż rok temu.
Źródło: Związek Producentów Cukru w Polsce
Foto: Pixabay
