Co znajdziesz w artykule?
Jak informuje Krajowy Związek Plantatorów Buraka Cukrowego, Niemiecki Związek Producentów Cukru (WVZ) wydał oświadczenie, w którym poinformował, że złożył skargę do Komisji Europejskiej na dopłaty związane z produkcją buraków cukrowych. KZPBC alarmuje, że działanie niemieckich producentów jest wymierzone przeciwko polskim plantatorom.
„Płatności stały się standardem, więc zakłócają konkurencję”
Według niemieckich producentów obecnie stosowane wsparcie stosowane w uprawie buraków cukrowych zakłóca konkurencję i powinno być stosowane jedynie wyjątkowych sytuacjach.
„W wielu państwach członkowskich płatności stały się standardem, a to narusza europejskie prawo dotyczące wspierania rolnictwa. Od dłuższego czasu nauka i polityka dostrzegają wynikające z tego zakłócenia konkurencji. Niemniej jednak nic się nie zmieniło. Dlatego właśnie złożyliśmy skargę do Komisji Europejskiej na dotacje rządowe” – stwierdził Hans-Jörg Gebhard przewodniczący WVZ i jednocześnie szef rady nadzorczej Südzucker AG.
Niemieccy producenci cukru żądają od komisarz ds. konkurencji Margrethe Vestager i komisarza ds. rolnictwa Janusza Wojciechowskiego stworzenia ram dla uczciwej konkurencji w UE. Chcą poprawy dotychczasowego sposobu finansowania rolnictwa i wyrzucenia z krajowych planów strategicznych dla WPR na lata 2023-27 praktyk zakłócających konkurencję.
Niemcy szukają korzyści tylko pod siebie
Jak trafnie zauważa KPZBC, Niemcy od dawna grają wyłącznie pod siebie. To nie pierwsza taka sytuacja. W tym momencie jest to po prostu odgrzewany kotlet.
„Wspierali likwidację kwot cukrowych i minimalnej ceny buraków. Uwolnienie rynku cukru miało doprowadzić do jeszcze większej dominacji niemieckich producentów cukru w Europie. Spadek cen cukru i opłacalności uprawy buraków miał doprowadzić do zamykania cukrowni i eliminacji produkcji buraków z rejonów uważanych przez nich za niekonkurencyjne. Sam rynek zbytu miał zostać przejęty, a wtedy „hulaj dusza”. Nie wszystko poszło zgodnie z planem, pomimo, że kryzys na rynku po zniesieniu kwot dotkną wszystkich producentów cukru, to nie mieliśmy masowego zamykania cukrowi i likwidacji rejonów plantacyjnych. Paradoksalnie najbardziej „oberwało” się tym co chcieli zdominować Europę. Podpisane długookresowe kontrakty na sprzedaż cukru po skandalicznie niskich cenach, które jeszcze bardziej miały zakłócić sytuację na rynku, przyczyniły się do znacznych strat finansowych. Ekspansja się nie udała, a uprawa buraków i produkcja cukru w innych państwach członkowskich, choć wciąż przechodzi poważne turbulencje, została zachowana.” – czytamy na stronie krajowego związku.
Dlaczego niemieccy producenci cukru, którzy w Polsce skupują ponad 55% buraków od rolników i przynajmniej oficjalnie chcą zapewnić im jak najlepsze warunki, działają na ich szkodę? Czy Polska ma się stać państwem, w którym działalność gospodarcza będzie polegać jedynie na przywozie i dystrybucji cukru z innych państw? Zachowanie niemieckich producentów cukru nie zaskakuje, ale mocno podważa zaufanie do firm, z którymi rolnicy współpracują od wielu lat.
Argumenty wyssane z palca
Działania prowadzone przez Niemiecki Związek Producentów Cukru prowadzone są w okresie jeszcze większego zawirowania w naszym sektorze. Ceny środków produkcji znacznie podrożały, bardzo trudno jest zbilansować wydatki z przychodami, a sam burak przegrywa konkurencję z innymi uprawami. Akcja ta przypada również na okres, w którym państwa członkowskie UE będą mogły udzielać więcej pomocy w związku z kryzysem wynikającym z inwazji Rosji na Ukrainę. Jednym słowem działanie niemieckich producentów jest wymierzone przeciwko polskim plantatorom i przeciwko inwestycjom, które zostały poczynione w przemyśle cukrowniczym (również te poczynione przez niemieckie koncerny).
Płatności do buraków zostały wprowadzone w 11 krajach UE. Stosowana płatność powiązana z produkcją buraków cukrowych nie rozwiązała wszystkich problemów, ale pozwoliła łagodniej przejść z systemu, gdzie obowiązywały kwoty produkcji cukru i cena minimalna buraków cukrowych, do systemu wolnorynkowego. Polska utrzymała silną pozycję w Unii Europejskiej pod względem wielkości produkcji cukru, a w innych państwach członkowskich wciąż taka produkcja ma miejsce.
Źródło: KZPBC
Zdj:pixabay
