Nawożenie buraka cukrowego

Jednym z czynników pozwalającym uzyskać jednocześnie wysoki i dobrej jakości plon jest prawidłowo dobrana strategia nawożenia. | dr hab. Przemysław Barłóg, UP Poznań

Burak cukrowy – nawożenie

W warunkach glebowo-klimatycznych Polski hodowlany potencjał plonowania buraka cukrowego kształtuje się na ponad 100 t/ha. W praktyce plony są jednak znacznie mniejsze. Efekt postępu biologicznego ujawnia się bowiem tylko w latach o optymalnym przebiegu pogody i na stanowiskach zapewniających odpowiednią ilość łatwo przyswajalnych form składników pokarmowych, w szczególności fosforu i potasu. Składniki te są odpowiedzialne za efektywność wykorzystania wody oraz azotu, a tym samym za wielkość i jakość plonu. Uzyskanie dużych plonów korzeni i cukru wymaga realizacji następujących zadań w układzie hierarchicznym:
– likwidacja czynników ograniczających wzrost korzeni i pobieranie składników pokarmowych z gleby, tzn. regulacja pH, tworzenie odpowiedniej struktury i poprawa właściwości wodnych gleby,
– regulacja w glebie zawartości przyswajalnego fosforu i potasu, głównych składników odpowiedzialnych za wykorzystanie azotu z nawozów,
–optymalizacja dawki i terminów stosowania azotu, głównego składnika odpowiedzialnego za wielkość i jakość plonu.

Nieprawidłowa budowa korzenia utrudnia pobieranie wody i składników pokarmowych. (fot. Przemysław Barłóg)

Uprawa buraków cukrowych – nawożenie

Akumulacja składników pokarmowych przez buraka cukrowego na początku wegetacji przebiega stosunkowo wolno. Pomimo to, już na tym etapie budowy plonu bardzo ważne jest odpowiednie odżywienie roślin w składniki pokarmowe, zwłaszcza w azot, fosfor i potas. Zapewniają one roślinom odpowiedni wigor i rozwój systemu korzeniowego. W trakcie zwierania rzędów następuje przyspieszenie tempa wzrostu roślin, a jednocześnie pobierania potasu i azotu (ryc. 1). Dzienna akumulacja potasu może wynosić 10–12 kg K₂O/ha. W fazie tej rozpoczyna się także duże zapotrzebowanie buraków na magnez, siarkę i mikroelementy. W trzeciej fazie, dojrzewania, rośliny zmniejszają tempo pobierania składników pokarmowych, zwłaszcza azotu i potasu. Pod koniec wegetacji stosunek podstawowych składników pokarmowych (N : P₂O₅ : K₂O) dla wysoko plonujących plantacji buraków cukrowych kształtuje się na poziomie 1: 0,3 :1,4. Relacja ta pozwala orientacyjnie wyznaczyć dawki nawozów PK. Jeżeli dawkę azotu ustali się na poziomie 100 kg N/ha, to dawka P₂O₅ wyniesie 30 kg/ha, a K₂O – 140 kg/ha. Standardowo potrzeby buraka cukrowego oblicza się jednak, wykorzystując wartości tzw. pobrania jednostkowego…

Nawożenie buraka cukrowego – dowiedz się więcej!

Cały artykuł przeczytacie w lutowym numerze magazynu rolniczego Agro Profil – tu kupisz Agro Profil 2/2018