Unia Europejska i Nowa Zelandia podpisały w niedzielę (09.07.2023) umowę o wolnym handlu, która według Brukseli powinna doprowadzić do 30-procentowego wzrostu dwustronnej wymiany handlowej w ciągu dekady.
Odnosząc się do tego porozumienia, zawartego po czterech latach trudnych negocjacji, przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen z zadowoleniem przyjęła „ambitny” i „bardzo wyważony” tekst umowy. „Nowa Zelandia jest dla nas kluczowym partnerem w regionie Indo-Pacyfiku, a ta umowa o wolnym handlu jeszcze bardziej nas zbliży” – dodała w oświadczeniu z Brukseli.
Ze swojej strony premier Nowej Zelandii Chris Hipkins pochwalił tekst, który przedstawia „ogromne korzyści” dla obu partnerów. UE jest trzecim co do wielkości partnerem handlowym Nowej Zelandii, importującym m.in. wino, owoce i mięso do Europy. Dwustronny handel towarami między dwiema strefami wyniósł w 2022 r. nieco ponad 9 mld euro.
Według Brukseli eksport UE do archipelagu Pacyfiku może wzrosnąć nawet o 4,5 mld euro rocznie. Inwestycje UE w Nowej Zelandii mogą wzrosnąć nawet o 80%.
Tekst umowy zawiera również rozdział poświęcony „zrównoważonemu rozwojowi”, bez precedensu w europejskiej umowie handlowej.
„Dzięki bezprecedensowym zobowiązaniom społecznym i klimatycznym ta umowa promuje sprawiedliwy i ekologiczny wzrost, wzmacniając jednocześnie bezpieczeństwo gospodarcze Europy” – powiedziała Ursula von der Leyen.
Dla francuskiego ministra odpowiedzialnego za handel zagraniczny, Oliviera Bechta, treść umowy, która „zawiera porozumienie paryskie w sprawie klimatu jako istotny element” jest punktem odniesienia dla przyszłych umów handlowych. Minister wyraził również zadowolenie, że Francja broniła podczas negocjacji swoich wrażliwych sektorów rolnictwa.
Nowe możliwości eksportowe dla dużych i małych przedsiębiorstw
Umowa o wolnym handlu między UE a Nową Zelandią zapewni przedsiębiorstwom nowe możliwości dzięki:
- zniesieniu wszystkich ceł na eksport z UE do Nowej Zelandii,
- otwarciu rynku usług w Nowej Zelandii w kluczowych sektorach, takich jak usługi finansowe, telekomunikacja, transport morski i usługi dostawcze,
- zapewnieniu niedyskryminacyjnego traktowania inwestorów z UE w Nowej Zelandii i vice versa,
- lepszemu dostępowi przedsiębiorstw z UE do zamówień publicznych w Nowej Zelandii na towary, usługi, roboty budowlane i koncesje na roboty budowlane,
- ułatwieniu przepływu danych, przewidywalnym i przejrzystym przepisom dotyczącym handlu cyfrowego i bezpiecznego środowiska internetowego dla konsumentów,
- eliminowaniu nieuzasadnionych wymogów dotyczących lokalizacji danych i utrzymaniu wysokich standardów ochrony danych osobowych,
- zaplanowaniu pomocy dla małych przedsiębiorstw w sektorze eksportu za sprawą specjalnego rozdziału poświęconego małym i średnim przedsiębiorstwom,
- znacznemu ograniczeniu wymogów i procedur dotyczących zgodności, co umożliwi szybszy przepływ towarów,
- znaczącym zobowiązaniom Nowej Zelandii co do ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej, dostosowanym do norm UE.
Sektor rolno-spożywczy: promowanie eksportu z UE przy jednoczesnej ochronie newralgicznych dla UE obszarów
Rolnicy z UE będą mieli znacznie większe możliwości sprzedaży swoich produktów w Nowej Zelandii zaraz po wejściu w życie umowy. Od samego początku zniesione zostaną cła na ważne towary eksportowe z UE, takie jak wieprzowina, wino i wino musujące, czekolada, wyroby cukiernicze i herbatniki.
Rolnicy w UE odczują również korzyści nie tylko w związku z obniżką ceł. W ramach umowy o wolnym handlu chronione będą nazwy wszystkich unijnych win i alkoholi (prawie 2000 nazw), takich jak Prosecco, Polish Vodka, Rioja, Champagne i Tokaji. Ponadto chronione w Nowej Zelandii będzie 163 najbardziej uznanych tradycyjnych produktów UE (oznaczenia geograficzne), takich jak sery Asiago, Feta, Comté czy Queso Manchego, szynka Istarski pršut, marcepan Lübecker Marzipan, czy też oliwki Elia Kalamatas.
Umowa w pełni uwzględnia interesy unijnych producentów wrażliwych produktów rolnych: niektórych produktów mlecznych, wołowiny i baraniny, etanolu i kukurydzy cukrowej. W przypadku tych sektorów nie będzie liberalizacji handlu. Umowa przewiduje natomiast zerowe lub niższe stawki celne na produkty importowane z Nowej Zelandii w ograniczonych ilościach (tzw. kontyngenty taryfowe).
Aby wejść w życie, umowa będzie musiała jeszcze zostać zatwierdzona przez Parlament Europejski i ratyfikowana przez Nową Zelandię.
Źródło: ec.europa.eu/
