Mikroelementy w oziminach są niezbędne do ich jesiennego rozwoju. W jaki sposób wpływają na rozwój ozimin? Co powinniśmy wiedzieć o ich stosowaniu?
Jesienny rozwój ozimin, jak i ich stan odżywienia jest odpowiedzialny nie tylko za przygotowanie roślin do zimy ale również za ich potencjał plonotwórczy. Stąd też przyjmuje się, że prawidłowo rozwinięty rzepak jesienią, przed zimą posiada od 10-12 w pełni rozwiniętych liści, grubą szyjkę korzeniową oraz głęboko sięgający palowy system korzeniowy. Taki rozwój rzepaku zapewnia zarówno dużą odporność na wymarzanie, jak i prawidłową regenerację roślin po zimie. Jednocześnie warto zaznaczyć, że u rzepaku już jesienią następuje wytwarzanie zawiązków rozgałęzień (od fazy 5-6 liścia) i zawiązywanie kwiatostanów (od fazy 8 liścia), czyli w dużym stopniu decyduje się przyszły plon nasion. W przypadku, gdy rośliny są za słabo rozwinięte i w dodatku niedożywione posiadają słaby system korzeniowy, a także występuje u nich opóźnione wytwarzanie zawiązków rozgałęzień i ograniczone jest zawiązywanie kwiatostanów. Na bardzo słabo rozwiniętych plantacjach procesy te występują dopiero na wiosnę, co znacznie może ograniczyć potencjał plonotwórczy roślin. Zwłaszcza, gdy wiosna jest zimna i sucha. Natomiast w przypadku zbóż wskazane jest, aby niezależnie od uprawianego gatunku wchodziły one w zimę już częściowo rozkrzewione (w większym stopniu jęczmień i żyto, które krzewią się przede wszystkim w okresie jesiennym, a w mniejszym stopniu pszenżyto i pszenica, które krzewią się bardziej równomiernie, tj. w okresie jesienno-wiosennym). Przykładowo ważne jest aby pszenica do zimy wytworzyła 2 do 3 dobrze rozwiniętych źdźbeł bocznych. Takie stadium rozwojowe pozwala nie tylko na dobre zimowanie, ale też czyni rośliny mniej wrażliwymi na opóźniony start wegetacji w okresie wiosennym (rośliny rozkrzewione jesienią nie muszą się intensywnie krzewić na wiosnę i nadrabiać zaległości). Ma to kluczowe znaczenie dla odpowiedniego zagęszczenia łanu a co się z tym wiąże dla poziomu plonowania. Gdyż trzeba mieć na uwadze, że źdźbła które zostaną zawiązane w okresie jesiennym są bardziej stabilne, tj. w niekorzystnych warunkach, przykładowo niedoboru wody w mniejszym stopniu ulegają redukcji niż zawiązane w okresie wiosennym (między innymi posiadają lepiej rozwinięty system korzeniowy), a także zwykle posiadają większy potencjał plonotwórczy (wcześniej powstałe źdźbła mają więcej czasu na rozwój a przez to na wytworzenie dorodnych kłosów). Jednocześnie bardzo ważne jest aby w okresie jesiennym nawet przy opóźnionych siewach zboża przed zimą przynajmniej zaczęły się krzewić, tj. wytworzyły co najmniej 4 liście (4 liść jest zaczątkiem pierwszego źdźbła bocznego). Gdyż warto wiedzieć, że na początku fazy krzewienia, tj. po wytworzeniu przez zboża trzech liści roślina tworzy nie tylko kolejne liście (źdźbła boczne) ale również rozbudowuje system korzeniowy (tworzą się kolejne korzenie boczne). Stąd też rośliny u których proces krzewienia rozpoczął się w okresie jesiennym szybciej rozpoczynają wiosenną wegetację, przez co w większym stopniu są w stanie nadrobić zaległości z jesieni.
Jakie mikroelementy są niezbędne do rozwoju rzepaku ozimego, a jakie do zbóż ozimych, w okresie jesieni? Jakie korzyści daje stosowanie mikroelementów jesienią?
Odpowiedzi na te pytania znajdują się w artykule napisanym przez dr hab. Witolda Szczepaniaka, prof. UPP, który znajduje się we wrześniowym numerze Agro Profil, dostępnym w prenumeracie, u dystrybutorów oraz w naszym sklepie internetowym.
