Co znajdziesz w artykule?
Zbilansowane i strategicznie zaplanowane nawożenie to fundament plonu, niezależnie od uprawianego gatunku. Rzepak ozimy natomiast zalicza się do roślin o bardzo dużych potrzebach pokarmowych. Jak zaplanować nawożenie rzepaku ozimego oraz jaki nawóz przedsiewny wybrać?
Potrzeby pokarmowe rzepaku ozimego
Punktem wyjścia do planowania nawożenia rzepaku jest informacja o zasobności gleby w podstawowe pierwiastki (warto wykonać w tym celu analizę prób glebowych) oraz wyliczenie potrzeb pokarmowych rośliny w zależności od zakładanego plonu.
Rzepak na każdą tonę nasion z hektara pobiera średnio przez cały okres wegetacji:
- 50-60 kg azotu (N),
- 25-40 kg fosforu (P2O5),
- 70-90 kg potasu (K2O),
- 50-60 kg wapnia (Ca),
- 5-8 kg magnezu (Mg),
- 12-16 kg siarki (S),
- mikroelementy, głównie bor (B), mangan (Mn) i cynk (Zn).
Przy planowaniu nawożenia rzepaku ważna jest nie tylko dawka zastosowanych nawozów, która powinna opierać się o wyniki zasobności gleby, ale również rodzaj nawozu, jego skład, bilans pierwiastków, a przede wszystkim uregulowany odczyn pH, bo tylko to daje gwarancję, że rośliny będą mogły w prawidłowy sposób pobierać dostarczone składniki z roztworu glebowego.
Jaka jest rola nawożenia przedsiewnego w rzepaku ozimym?
Warto pamiętać, że rzepak aby mógł w jak największym stopniu zrealizować swój potencjał plonowania potrzebuje od 300 do 330 dni pełnej wegetacji w warunkach kraju. Błędów popełnionych jesienią nie nadrobimy na wiosnę – warto o tym pamiętać! Stąd też właściwie dobrane nawożenie przedsiewne ma fundamentalną rolę w budowaniu potencjału plonotwórczego plantacji rzepaku. Dostarczone przed siewem, pod korzeń, składniki pokarmowe rośliny pobierają, aby zbudować dużą masę nadziemną w stosunkowo krótkim czasie i przygotować się do spoczynku zimowego. Tylko rośliny, które wytworzyły silny system korzeniowy oraz grubą szyjkę korzeniową są w stanie dobrze przezimować.
Czym nawozić rzepak jesienią?
Przed siewem przede wszystkim stosujemy w uprawie rzepaku fosfor, potas, magnez i siarkę, ale trzeba też pamiętać o azocie, który jest podstawowym pierwiastkiem plonotwórczym, gdyż nie zawsze gleby są wystarczająco zasobne w ten składnik. Jesienne nawożenie azotem jest szczególnie wskazane, jeżeli przedplonem były zboża, i to bez względu na sposób wykorzystania słomy. W okresie jesiennej wegetacji rośliny, które są prawidłowo rozwinięte – wytworzyły rozetę liściową 10-12 liści – akumulują średnio ok. 80-100 kg azotu na hektar. Azot odpowiedzialny jest za budowanie masy nadziemnej oraz korzeniowej rośliny, jednak należy pamiętać, że jego nadmiar jesienią ma niekorzystny wpływ na przezimowanie roślin.
Główne funkcje fosforu i potasu
Rola fosforu i potasu jest nie do przecenienia. Pierwiastki te, poza tym, że mają istotny wpływ na efektywną gospodarkę azotem w roślinie, to spełniają również szereg innych funkcji. Fosfor odpowiada m. in za prawidłowy rozwój systemu korzeniowego, a co za tym idzie zapewnia lepszą zimotrwałość i szybką regenerację uszkodzeń pozimowych, gwarantuje dobry wigor oraz wzrost odporności na choroby. Natomiast potas na dobrze rozwiniętych plantacjach jesienią jest pobierany nawet w ilości 60–80 (100) kg K2O/ha i wraz z fosforem, i innymi składnikami pokarmowymi odgrywa kluczową rolę w tworzeniu rozety rzepaku, ma wpływ na efektywną gospodarkę wodą, co jest szczególnie istotne przy niedoborach opadów, które występują w kraju szczególnie w okresie jesiennym.
Rola siarki w nawożeniu rzepaku
Siarka jest głównym pierwiastkiem pozwalającym zwiększyć plonotwórczą rolę azotu w uprawie rzepaku. Zastosowanie siarki przedsiewnie w formie dostępnej dla roślin skutkuje dobrym zaopatrzeniem roślin w ten składnik, istotnym zwiększeniem jego zawartości w nasionach i docelowo wzrostem plonu. Przedsiewna aplikacja siarki korzystnie wpływa na cechy pokroju roślin przed zimą, a zwłaszcza na liczbę liści w rozecie, co przedkłada się na lepsze zimowanie rzepaku. Efektywne wykorzystanie azotu w uprawie rzepaku jest możliwe, jeśli na każde 10 kg azotu roślina dysponuje 1 kg siarki. Nawozy zawierające siarkę cechują się różnym stopniem jej dostępności dla roślin. Najłatwiej dostępna jest siarka związana z formą amonową, tak jak np. w nawozie UltraKORN NP(S)+Zn 20-20(35)+0,3.
Jakie nawozy stosować?
Dokonując wyboru nawozów fosforowych i potasowych do nawożenia rzepaku, ważne jest, aby nawozy te po zastosowaniu w miarę szybko rozpuszczały się w glebie. Problem z rozpuszczalnością dotyczy przede wszystkim nawozów fosforowych lub wieloskładnikowych z zawartością fosforu, gdyż na rynku znajduje się wiele nawozów, które zawierają przynajmniej część tego składnika (czasami większość) w formach bardzo słabo rozpuszczalnych w wodzie.
Przykładem nawozu azotowo-fosforowego dobrze rozpuszczalnego w wodzie jest UltraKORN z siarką i cynkiem. Wszystkie jego składniki są bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie, co zapewnia błyskawiczną ich dostępność dla roślin. Fosfor w UltraKORNIE charakteryzuje się bardzo dobrą rozpuszczalnością w wodzie oraz obojętnym roztworze cytrynianu amonu. Zawarty w nawozie azot w formie amonowej oraz fosfor w stosunku 1:1 powoduje synergię tych pierwiastków, co istotnie zwiększa efektywność pobierania P, N oraz zawartej w nawozie siarki.
UltraKORN pod rzepak ozimy
UltraKORN to zapewne najbardziej zaawansowany technologicznie nawóz dla rzepaku. Zawiera 20% azotu w formie amonowej, 20% wysoko rozpuszczalnego fosforu, 35% siarki rozpuszczalnej w wodzie oraz 0,3% cynku, co w większości pokrywa zapotrzebowanie roślin na ten mikroskładnik. Znakomicie dobrane proporcje składników zgodnie z technologią QuatroForte, gwarantują wysokie i efektywne ich pobranie przez rzepak, co pozwala w pełni wykorzystać potencjał plonotwórczy rośliny. Nawożenie rzepaku ozimego nawozem UltraKORN zapewni roślinom dobry rozwój jesienią, z nisko osadzoną i grubą szyjką korzeniową i dobrze ukształtowaną rozetą, zwiększając odporność na przemarznięcie i choroby grzybowe. Jednocześnie dostarczona zostanie odpowiednia i zbilansowana ilość fosforu, siarki i cynku na cały okres wegetacji.
