W weekend dokonaliśmy również lustracji uprawy żyta mieszańcowegio. Uprawy znajdują się w miejscowości Błonie (powiat bialski, woj. lubelskie). Decyzję o przeprowadzeniu monitoringu podjęliśmy przed planowanym zabiegiem regulacji wzrostu oraz fungicydowego (T1). Żyto znajduje się w fazie 3 kolanka, a stan uprawy można ocenić na bardzo dobry. Jednak jak się okazało na życie ozimym pojawiły się szkodniki tj. skrzypionka błękitek, skrzypionka zbożowa oraz pierwsze kolonie mszycy zbożowej. Dlatego podjęliśmy decyzję o zastosowaniu insektycydu.
Skrzypionka błękitek (Oulema cyjanella Voet.) i skrzypionka zbożowa (Oulema melanopus L.) należą do chrząszczy z rodziny stonkowatych. Stadium szkodliwym są larwy oraz osobniki dorosłe. Larwy skrzypionek mają łukowato wygięte ciało barwy żółtobrunatnej o długości do 5 mm i pokryte są śluzowatą powłoką powstałą z własnych odchodów, przez co przypominają ślimaki. Natomiast osobniki dorosłe skrzypionki zbożowej są długości 5-6 mm, pokrywy skrzydeł mają barwę niebiesko-zieloną i metaliczny połysk. Przedplecze i odnóża są pomarańczowe, a głowa i stopy czarne. Ciało chrząszcza skrzypionki błękitek jest nieco mniejsze i wynosi 3,5-4 mm, przyjmuje barwę ciemnoniebieską z metalicznym połyskiem, zaś przedplecze i nogi są czarne. Szkodliwość skrzypionek wiąże się z żerowaniem chrząszczy oraz larw. Chrząszcze wyjadają tkankę miękiszową liści, czego objawem są podłużne otworki wzdłuż nerwów. Jednak większe szkody powstają w wyniku żerowania larw, które zjadają górną tankę liścia oraz miękisz, a pozostawiają tylko dolną skórkę, która zasycha i bieleje. Ogranicza to znacznie powierzchnię asymilacyjną, co prowadzi do zmniejszenia liczby ziarniaków w kłosie oraz spadku masy tysiąca ziaren (MTZ). W wyniku żerowania może dojść również do wtórnych zakażeń chorobami grzybowymi. Skrzypionki są również uważane za wektory chorób wirusowych, m.in. wirusa mozaiki stokłosy (BMV). Chemiczne zwalczanie przeprowadza się po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości, który dla zbóż ozimych wynosi 1-2 larwy na jednym źdźble, a dla zbóż jarych 1 larwa na 2-3 źdźbłach.
Skrzypionka zbożowa
Skrzypionka blękitek
Mszyca zbożowa (Sitobion avenae F.) należy do rzędu pluskwiaków. Owady te są zabarwione w tonacji zielonej, z wyraźnie ciemnymi syfonami. Jest to gatunek jednodomowy, dla którego cały cykl rozwojowy odbywa się na roślinach jednoliściennych bez zmiany żywiciela. Stadium szkodliwym jest zarówno stadium larwalne, jak i dorosłe. Bezpośrednia szkodliwość mszyc polega na wysysaniu soków roślinnych, co przyczynia się do obniżenia poziomu plonowania oraz pogorszenia jakości ziarna. Największe bezpośrednie szkody powstają w fazie wypełniania ziarna, a wysokość szkód zależy od rozmieszczenia i liczby mszyc na roślinie oraz czasu ich przebywania. Ponadto w miejscach żerowania mszyc może dochodzić również do wtórnych porażeń grzybowych i bakteryjnych, m.in. w czasie dużej wilgotności powietrza rozwijają się grzyby powodujące septoriozę plew oraz fuzariozę kłosów, które osiedlają się na bogatej w węglowodory wydzielinie wytwarzanej przez mszyce (spadzi). W przypadku mszycy zbożowej obserwacje przeprowadza się od fazy pełni kłoszenia do początku fazy dojrzałości mlecznej na 100 losowo wybranych źdźbłach, a progiem ekonomicznej szkodliwości jest średnio 5 mszyc na 1 kłos.
Więcej na temat szkodników oraz metod ich zwalczania w zbożach znajdziecie Państwo w marcowym numerze Magazynu Rolniczego Agro Profil.
My w jednym zabiegu zastosowaliśmy trineksapak etylu (75 g) + fenpropidynę (360 g) + propikonazol (100 g) + zeta-cypermetrynę (10 g).
