Aby zebrać wysokie plony, trzeba już od jesieni zadbać o prawidłowe odżywienie ozimin. Oziminy w pełni ukażą zimotrwałość, jeśli będą w odpowiedniej fazie rozwojowej. | Remigiusz Waligóra
Zboża ozime i rzepak ozimy muszą być dokarmiane w okresie jesiennym. Pomijając azot, który powinien być stosowany interwencyjnie, jest kilka innych pierwiastków, które mają znaczenie dla lepszego przezimowania, a następnie wydania plonu. Jesienią prawidłowe odżywienie roślin zarówno makroelementami (szczególnie fosforem i potasem), jak i mikroelementami (zwłaszcza miedzią i manganem) ma duże znaczenie. Zboża budują podwaliny pod przyszły plon, dlatego muszą być jak najlepiej rozkrzewione. Zawiązki przyszłych źdźbeł kłosonośnych są silniejsze i mniej podatne na redukcję w razie niekorzystnych warunków środowiska niż źdźbła pochodzące z rozkrzewienia wiosennego, przy czym należy pamiętać, że żyto i jęczmień ozime kłoszą się tylko jesienią, a pszenżyto sporadycznie jest w stanie „dokłosić” się pod okrywą śnieżną albo wiosną.
Zestaw na przezimowanie
Warto dokarmiać zboża miedzią i manganem. Oba te pierwiastki mają wpływ na zimotrwałość zbóż. Najdogodniejszym terminem jest okres krzewienia, ponieważ zastosowanie ich w późniejszej fazie daje gorszą skuteczność. Należy mieć świadomość, że zbyt późne ich podanie może w skrajnych przypadkach okazać się fitotoksyczne dla zbóż.
Miedź bierze udział w takich procesach enzymatycznych, jak przemiana azotu w zbożach. Niedobór powoduje zmniejszone pobieranie azotu oraz większą łamliwość roślin. Pierwiastek ten to jeden ze składników enzymów odpowiedzialnych za metabolizm węglowodanów i dostarczanie energii, a zatem jest niezbędnym elementem syntezy substancji chroniących zboża przed mrozem.
Objawy niedoboru miedzi dość łatwo zaobserwować, ponieważ jest to skręcanie się liści (robią się blade i wąskie), w dalszych etapach rozwojowych – bielenie kłosów i problemy z zapylaniem (pustokłosie). Niestety, objawy braku miedzi pojawiają się później niż optymalny termin nawożenia tym pierwiastkiem. Pszenica na jedną tonę ziarna (wraz z plonem ubocznym) pobiera ok. 8 g miedzi.
Mangan odpowiedzialny jest za udział w procesach fotosyntezy, tworzenie chlorofilu oraz syntezę białek i witaminy C. Niedobór tego pierwiastka objawia się w postaci podłużnych, żółtawych plam na liściach, często już w fazie krzewienia, przechodzących później w kolor brązowawy. Pszenica na wytworzenie 8 t/ha ziarna potrzebuje około 700 g manganu.
Cały artykuł ukazał się w magazynie Agro Profil nr 9/2016
