Co znajdziesz w artykule?
Początki wspólnej polityki rolnej sięgają roku 1962 r. Już wtedy zaczęto pracować nad partnerstwem między Europą i rolnikami. Z myślą o umocnieniu przyszłej roli europejskiego rolnictwa na przestrzeni lat zmodyfikowano WPR, dostosowując ją do zmieniających się warunków gospodarczych i potrzeb obywateli. Jednak obrany obecnie plan strategiczny zdaniem wielu przedstawicieli gałęzi gospodarki ma wiele wad. Minusy w komunikacie Krajowego Związku Pracodawców – Producentów Trzody Chlewnej.
Ograniczanie konkurencyjności i rozwoju eksportu
Za priorytetowy kierunek rozwoju uznano utrwalanie obecnej struktury agrarnej. Co prawda zaproponowano mechanizm przeciwdziałania zjawisku skali, aby konkurencja ze strony dużych gospodarstw nie prowadziła do zaprzestania produkcji w małych, nieefektywnych gospodarstwach ale pominięto kwestię konkurencji zewnętrznej ze strony dużych gospodarstw z krajów unijnych, które z pewnością zostaną wsparte środkami WPR. Zdaniem KZP-PTCH niewłaściwe rozłożenie akcentów podczas wdrażania nowych zasad WPR może przyczynić się do utraty konkurencyjności krajowego sektora rolno-spożywczego w stosunku do państw unijnych oraz konkurencji na świecie..
Spłaszczenie marż i utrata dochodów
Organizacja jest także sceptyczna co do ograniczenia stosowania przemysłowych środków produkcji, w tym nawozów, środków ochrony roślin. Niedopatrzeniem w tym przypadku jest wzrost kosztów produkcji rolniczej, przy ograniczonej możliwości podniesienia cen skupu produktów.
“Próby rekompensowania dochodów małych nieefektywnych gospodarstw w celu ich trwania za wszelką cenę jeszcze bardziej oderwie je od rynku. W naszej ocenie na nowej strategii w dłuższym okresie czasu skorzystają większe i bardziej efektywne gospodarstwa zachodnie i konkurencja z krajów trzecich (np. z Ukrainy). “
25% upraw ekologicznych ograniczy pogłowie świń
Plany Komisji Europejskiej zakładają, że do 2030 r. 25 proc. gruntów rolnych będzie objęte uprawami ekologicznymi. Brzmi świetnie jednak zdaniem POLPIG stwarza to komplikacje w rozwoju produkcji zwierzęcej; problemy wystąpią w gospodarstwach specjalistycznych produkujących trzodę chlewną, z powodu ograniczeń nawożenia nawozami naturalnymi. Przyjęte w Planie Strategicznym założenia przyczynią się do ograniczenia pogłowia świń w Polsce.
Modernizacja wymaga poprawy struktury agrarnej i zwiększania skali produkcji
W opinii KZP-PTCH, modernizacja sektora rolnego powinna przebiegać równolegle z procesem poprawy struktury agrarnej i zwiększeniem skali produkcji. Tylko wówczas będzie można wprowadzać innowacyjność, wykorzystywanie wiedzy, nowych technologii i cyfryzacji. W proponowanej strategii postawiono na postęp technologiczny w dużej liczbie małych niekonkurencyjnych gospodarstw w których praca świadczona jest w niepełnym wymiarze godzin. Z powodu braku zdolność kredytowej oraz możliwości ekonomicznego uzasadnienia wprowadzania zmian technologicznych takie gospodarstwa będą miały problem z wprowadzaniem innowacji
Strategia nie daje też podstaw do wzmocnienia pozycji rolników w łańcuchach dostaw
Utrzymywanie gospodarstw, które cechują się niską skłonnością do poziomej i pionowej integracji oraz wykazują się niską świadomością i orientacją rynkową jest kierunkiem przeciwnym do zamierzonego celu. Wzmocnienie pozycji rolników w łańcuchu wartości powinno być dokonywane równolegle przez zwiększanie skali produkcji i współdziałanie rolników.
Zatrzymanie młodych ludzi na wsi
Coraz więcej młodych ludzi porzuca życie na wsi goniąc za sukcesem. Widząc tendencje migracji do planu strategicznego zaciągnięto idee zatrzymania młodych osób na wsi. Nikt nie uwzględnił realiów z jakimi mamy do czynienia, mianowicie dużego bezrobocia. W opinii organizacji, szansa na znalezienie na wsi pracy o porównywalnych dochodach jak w miastach dla młodych, wykształconych osób jest niewielka. Zatrzymanie procesu zmian w strukturze agrarnej nie sprzyja ponadto pozostawaniu młodych, wykształconych ludzi na wsi.
źródło:KZP-PTCH
