Dzika zwierzyna nie próżnuje i sieje zniszczenie w uprawach rolników. Wielokrotne apele ze strony samorządów rolniczych spotkały się z kolejną odpowiedzią Ministerstwa Klimatu i Środowiska. Niestety rezultat jest negatywny.
W odpowiedzi resortu środowiska czytamy, że na podstawie rozporządzenia Ministra Środowiska z 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt, 427 gatunków ptaków objętych jest ochroną ścisłą oraz 9 gatunków objętych ochroną częściową. Według obowiązującego w Polsce ustawodawstwa, ptaki objęte ochroną gatunkową nie figurują na liście gatunków wymienionych w art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, a więc za szkody wyrządzone przez którykolwiek gatunek ptaka objętego ochroną gatunkową nie przysługuje ustawowe odszkodowanie ze Skarbu Państwa. Drogą do uzyskania odszkodowania za powstałe w wyniku żerowania ptaków szkody może być tylko powództwo cywilne. Zgodnie z ustawą z 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie, ptaki łowne również nie wchodzą do katalogu zwierząt łownych, za które wypłacane są odszkodowania.
Utrudnione szacowanie szkód
Ministerstwo Klimatu i Środowiska zaznaczyło, że istotny problem leży w sposobie szacowania szkód :
„W przypadku szkód wyrządzonych przez ptaki na polach uprawnych nawet zmiana warunków atmosferycznych (w szczególności wystąpienie opadów) może istotnie utrudnić, a nawet uniemożliwić, ocenę rozmiarów szkód, jak również określenie gatunku, który je spowodował — głównie z uwagi na często znaczną rotację stad, a także obecność gatunków nieżerujących na zasiewach. Wymienione powyżej kwestie powodują, że oszacowanie szkody i udowodnienie, iż została ona wyrządzona przez konkretny gatunek, za którego wyrządzone szkody mogłoby ewentualnie przysługiwać odszkodowanie, byłoby niezwykle trudne, a w niektórych przypadkach wręcz niemożliwe.”
Ponadto resort zwrócił uwagę na decyzję Trybunału Konstytucyjnego, który opowiedział się przeciwko całkowitej automatyzacji refundacji szkód, zwracając uwagę, że działania odszkodowawcze Skarbu Państwa winny być powiązane z oceną działań prewencyjnych podejmowanych przez właścicieli i posiadaczy mienia, w którym zaistniała szkoda, zaś instytucje państwa nie mogą być pociągane do odpowiedzialności za szkody, nawet jeśli istnieje wola do rekompensowania właściwych szkód.
